Dag 133 t/m 138

Zo, het heeft even geduurd, maar hier is dan weer een update vanuit Suriname. De afgelopen weken heb ik eigenlijk vrij weinig gedaan en dus ook weinig beleefd, vandaar dat ik ook maar niets heb geschreven. Maar nu de heren er zijn, wordt er ook weer wat ondernomen en is het weer tijd voor een verslag(je).

Zaterdag 9 juni
Vandaag kwamen papa en Jelle aan op het vliegveld. ’s Ochtends had ik een auto gehuurd om ze ’s middags op te halen. Ook had ik de sleutel van het appartement vast opgehaald en wat boodschappen gedaan. Om 13:00 uur werd er natuurlijk eerst nog voetbal gekeken, want Nederland moest zijn eerste wedstrijd spelen. Helaas hebben ze die verloren. Na de wedstrijd ben ik gelijk in de auto gestapt om naar het vliegveld te rijden. Rond kwart over 4 kwam ik daar aan en de jongens waren nog niet door de deur gekomen. Na ongeveer een half uurtje wachten kwamen ze daar aangelopen, papa met de camera in de aanslag om mij op de foto te zetten. Huh, ik kom toch niet aan, haha! Nadat we elkaar hadden gefotografeerd en gedag hadden gezegd gingen we naar de auto. En na een ritje van ongeveer een uurtje, kwamen we aan bij het appartement. Daar hebben de jongens zich even gedoucht en de spullen binnen gezet. Daarna gingen we naar ‘mijn’ stagehuis kijken en daar hebben we ook even wat gedronken. Daarna was het tijd om wat te gaan eten. Daar waar we wat gingen eten kon papa nog wat van de samenvatting van de wedstrijd van Nederland kijken. En toen was de dag alweer voorbij.

Zondag 10 juni
Vandaag was een mooie dag om wat van Paramaribo te zien. We hebben de auto geparkeerd, ik had de auto drie dagen gehuurd, en daarna zijn we lopend verder gegaan. We zijn naar het onafhankelijksheidsplein geweest en naar fort zeelandia, even wat geschiedenis van Paramaribo bekijken. Nadat we daar klaar mee waren, en redelij dorstig, zijn we naar mijn stagehuis gereden om de laptop te halen. Het plan was om dan bij Zus en Zo, waar je gratis internet hebt, te gaan skypen met mama. Maar aangezien er bijna niemand thuis was in het stagehuis, hebben we daar maar geskypt. Even het eerste contact en vertellen dat het goed gaat hier. Leuk! Daarna toch wel naar Zus en Zo, maar dan om te lunchen. Daar worden overigens ook alle wedstrijden uitgezonden, dus onder het eten is er wat voetbal gekeken. Daarna naar huis om daar te relaxen.

Maandag 11 juni
Vandaag stond in het teken van mijn stage. We zouden ’s ochtends eerst wat spullen gaan kopen en die ’s middags naar mijn stage gaan brengen. Dit zou allemaal gebeuren van het geld dat ik in Nederland heb opgehaald. Een groot deel is daarvan opgegaan aan uitjes met de kinderen, maar ik wilde ook graag wat blijvends voor ze kopen. En dat ging vandaag gebeuren.
Tegen een uur of half 11 zijn we in de auto gestapt om naar het centrum te rijden. Maar Paramaribo is wel een stad, dus parkeren was nog niet zo gemakkelijk. Na ongeveer 3 rondjes te hebben gereden, kwamen we een parkeerplaats tegen en kon het winkelen beginnen. Eerst hebben we een radio gekocht, die wilden ze op stage graag hebben. Maar er was na het kopen van die radio nog heel veel geld over, dus moest ik nog wat bedenken. Ik wilde ook wel graag wat kussens kopen om in één van de houten banken te leggen. Daar kunnen de kinderen dan op zitten wanneer ze t.v. gaan kijken. Dus wij op zoek naar kussens. En al snel vonden we een zaak waar ze dat wel verkochten. Daar hebben we twee schuimrubberen kussens, met plastic hoezen, gekocht. En nog was er geld over, dus daar heb ik 7 paar slippers voor gekocht, voor jongens en meisjes. Daarna was het wel tijd om wat te gaan drinken, want van al dat lopen in de warmte krijg je dorst. Nadat het drinken op was, was het hoog tijd om de andere spullen uit het appartement te gaan halen en daarna naar stage te vertrekken. Mama heeft in Nederland wat spelletjes en cd’s gekocht en die heeft papa in z’n koffer meegenomen. Nadat we die spullen ook in de auto hadden geladen en papa achterin bij de kussens hadden gepropt, konden we naar stage rijden. Daar aangekomen bleek dat de directrice er niet was, beetje jammer voor het aanbieden van de spullen, maar het is niet anders. Degene die er wel was, heeft alles netjes opgeschreven in een boekje, om het te kunnen verantwoorden naar de directrice toe. Daarna ben ik met de kussens naar de bank gegaan en heb ze erin gelegd. De kinderen gingen er daarna gelijk inzitten, en het zat lekker zeiden ze tegen mij. Ook heb ik ze de cd’s laten uitpakken en de spelletjes laten zien.
Daarna heb ik het gebouw nog even aan papa en Jelle laten zien, want je kan wel foto’s bekijken, maar wanneer je het zelf ziet is het toch anders.
Toen we thuiskwamen is er nog even wat voetbal gekeken en na de wedstrijd gingen we op pad om uit eten te gaan. Aangezien we de auto nog hadden, zijn we naar een Indisch restaurant gegaan waar je op de fiets niet snel naar toe zou gaan. Daar aangekomen werd onze bestelling opgenomen, maar daarna ging de ober weer rustig zitten. Dat was wel wat raar, maar al snel zag ik een bordje waarop stond dat het restaurant eigenlijk pas om half 8 open zou gaan. En wij waren er om half 7, beetje vroeg dus. Maar de bestelling werd opgenomen, dus we gingen ervan uit dat we wel eten zouden krijgen. En dat kregen we ook wel snel. En wat kregen we veel zeg, niet te geloven. Drie grote borden vol met eten. We kregen het nooit allemaal op, maar gelukkig is het hier in Suriname niet raar om eten mee te nemen, dus vroeg ik wat bakjes om het in te doen. Scheelt ons voor morgen weer eten koken, zeiden we tegen elkaar. Het eten was er overigens heerlijk.
Na dit eten zijn we naar huis gegaan en lekker gaan slapen.

Dinsdag 12 juni
Vandaag moesten we de auto weer terugbrengen, helaas. Ik vond het wel leuk om door Paramaribo te rijden. Maar het nadeel is dat je dan niet zoveel ziet, dus nadat we de auto hadden terug gebracht zijn we fietsen gaan huren. Bij de fietsverhuur zit Zus en Zo, dus daar hebben we even wat gedronken en gelijk de mail gecheckt. Toen op de fiets en wat rondrijden, boodschappen gedaan en thuis lekker geluncht.
’s Middags zijn Jelle en ik nog even op de fiets gestapt om de Combé markt te zoeken. Die hadden we gisteren al gezocht, met de auto, maar toen konden we de winkel niet vinden. Met de fiets zijn we wat verder doorgereden en al snel stonden Jelle en ik in de Combé markt. Het is een soort van Aldi, geen stellingen en heel veel van alles. Sommige producten iets goedkoper dan in de Nederlandse supermarkt, andere even duur. Maar het is een leuke winkel om boodschappen te doen, meer een Surinaams idee dan in de Nederlandse Tullip. Dus daar gaan we nog wel vaker boodschappen doen.
’s Avonds hoefden we dus niet te koken, want we hadden nog eten over van gisteren. Dus dat konden we mooi opwarmen en opeten, lekker makkelijk.

Woensdag 13 juni
Voetbal!!! Nederland moet z’n tweede wedstrijd spelen. Maar dat is voor ons ’s middags, dus ’s morgens hadden we nog niets te doen. Ik moest nog even langs stage fietsen om een opdracht op te halen, dus dat hebben we ’s ochtends maar gedaan. Op stage aangekomen hoorde ik muziek en zag ik tot mijn grote vreugde dat de radio al in gebruik was genomen. Ze waren er erg blij mee, gelukkig maar! Ook zei de vrouw die mij ontving dat ze blij was dat ik daar geweest ben en dat ze me dankbaar was. Ik was erg blij dit te horen, want dat heb ik nog maar weinig gehoord hier. Ze hoopte dat ik hun zou gedenken als ik weer terug ben in Nederland. Nou dat zal ik zeker doen, ik zal ze niet gauw vergeten. Ondanks dat het er soms wat chaotisch was, heb ik het toch wel naar m’n zin gehad daar. En ik was blij te horen dat ze het fijn vonden dat ik er geweest ben en zo mijn
steentje heb bijgedragen. Een goede afsluiting van een periode bij hen.
’s Middags hebben we natuurlijk voetbal gekeken. De eerste wedstrijd, Denemarken-Portugal, hebben we thuis gekeken en de wedstrijd van Nederland hebben we bij Zus en Zo bekeken op een groot scherm.
Na de teleurstellende wedstrijd hebben we lekker pannenkoeken gegeten en daarna zijn we naar huis gegaan.

Donderdag 14 juni
Vandaag was de dag van de examenuitslag van Yoeri. ’s Morgens kregen we bericht van hem, en wat het is geworden moet je hem zelf maar vragen, mocht je het willen weten.
’s Ochtends hebben we nog even met mama geskyped, voordat we straks een aantal dagen weg zijn. Wat we vanmiddag gaan doen weten we nog niet, waarschijnlijk een fietstocht of naar de dierentuin.
Vanaf morgen zijn we dan dus 4 dagen in het binnenland en gelijk daar achteraan, na een nachtje in het appartement, gaan we weer 2 dagen weg. Na die 6 dagen zullen we daar ook weer een verslagje van maken.

Liefs,
Marinus, Jelle en Marije