Dag 12 & 13

Donderdag 9 februari
Vandaag laatste stagedag voor het weekend. We gingen er weer positief in en hadden ’s ochtends wat activiteiten bedacht. Voor één daarvan hadden we voor stage nog even snoepjes bij de supermarkt gehaald. We wilden namelijk tafel (rekenen) gaan oefenen door middel van snoepjes. Voor daarna hadden we spelletjes bedacht.
Aangekomen gingen de kinderen natuurlijk eerst weer eten, en konden we verder nog niets doen. Na het eten heb ik weer gelezen met ‘mijn’ meisje, we waren inmiddels aan een nieuwe boek begonnen. Daarna gingen we naar beneden en overlegde ik met Jennieke met wie we zouden gaan rekenen. Hiervoor wilden we toch even de huiswerkjuf vragen. Dus dat hebben we gedaan en toen hebben we met een aantal kinderen oefeningen gedaan. Dit leken ze wel leuk te vinden.
En toen de spelletjes. Ik vroeg een paar kinderen om mee te doen en ze wilden wel. Maar toen we eenmaal klaar stonden en ik het spelletje probeerde uit te leggen begon de ellende. Bijna niemand luisterde en een aantal renden na 3 sec. alweer weg. Of dat nou lag aan mijn uitleg of dat ze geen concentratie hebben weet ik niet, maar goed ik ging wel verder met de overige kinderen. Maar omdat er maar 3 overbleven konden we het spelletje niet meer doen. Dus vroeg ik hen of ze nog niets wisten, verstoppertje. Dat heb ik twee keer gedaan, toen was ik daar wel klaar mee.
Dus probeerden Jennieke en ik samen nog maar een spelletje te doen, levend memory. Maar ook hier liepen er vrij snel kinderen weg. We hebben dit spelletje met een paar kinderen wel een paar keer gedaan, maar de lol was er vrij snel af. De concentratie van de kinderen was erg laag en ze leken (nog) niet echt geïnteresseerd in de spelletjes. Wellicht is dat volgende week beter.
Verder wel een goede dag gehad. ’s Avonds hebben we lekker gegeten en zijn twee meiden uit geweest. Ik ging om 10 uur naar bed, was niet helemaal lekker.

Vrijdag 10 februari
Vandaag zijn we vroeg opgestaan om ons visum te gaan regelen. Om 9 uur stapten we op de fiets. Ik hoor jullie denken 9 uur is helemaal niet vroeg. Maar als je een vakantiegevoel hebt en je bent vrij is 9 uur best wel vroeg. Goed, we gingen op weg naar het postkantoor, omdat we geld moesten wisselen. We hadden gehoord dat je 150 US dollars moest hebben om te betalen voor je visum. Voor alleen je visum al wordt je leeg getrokken. 150 US dollars is namelijk 120 euro! En in Nederland hadden we al 50 euro betaald voor het visum. Toen we dat geld hadden moesten we nog een plakzegel kopen. Dat is iets anders dan een postzegel, geen idee wat het precies is. Daarna naar het busstation om onze bus te zoeken. Dat bleek nog een heel karwei te zijn en na 20 min. hadden we hem gevonden. Komen we bij de bus, passen we er eigenlijk niet meer in. Hier in Suriname hebben ze in sommige busjes uitklapstoeltjes, zodat het gangpad ook benut wordt. Twee konden daar nog zitten en twee voorin. Maar ik paste er officieel, gezien aantal plaatsen, niet meer bij. Dus ik ging half bij Crista op haar uitklapstoeltje. Ik dacht dat het ding eraf zou knappen, dus ik leunde zoveel mogelijk op m’n benen. Dat was nog best wel zwaar, want daarbij zat ik ook bij de deur en moest ik oppassen dat ik er niet onderweg uit zou vallen. De deur blijft namelijk open tijdens het rijden. Halverwege stapte er iemand uit, dus konden we ons verplaatsen en hadden we allemaal een eigen zitplek.
Aangekomen bij het ministerie van Jusitie en Politie afdeling Vreemdelingenzaken werd ons paspoort gecontroleerd en moesten we even wachten. 15 min. later werden we opgeroepen en konden we naar het volgende loketje. Daar moesten we weer even wachten en toen we aan de beurt waren, bleek dat we niet alle papieren bij ons hadden. We moesten een kopie van het paspoort, pasfoto, stageovereenkomst hebben. Nou, dat hadden we niet allemaal bij ons. Wisten wij veel, dat stond namelijk niet op de site van het consultaat Amsterdam aangegeven. Dus met een formulier dat we moeten invullen zijn we weer terug naar huis gestuurd. Volgende week vrijdag gaan we weer op pad om alles in orde te maken. Ja, je komt niet zomaar voor 5 maanden Suriname binnen.
Nadat we dit hadden gedaan, zijn we terug gegaan naar de stad. Daar hebben we een hangmat gekocht en een paar hebben een klamboe gekocht. Daarna was het dan toch echt tijd voor wat eten en wat te drinken, dit hebben we bij ’t Vat gedaan. Een erg gezellig restaurantje anex cafeetje. Waar meerdere blanken komen.
Na dit lekkere eten/drinken gingen we op zoek naar Hotel Torarica, daar zouden we namelijk kunnen sporten hadden we vernomen. Jaja, Marije wil zich gaan inschrijven voor een sportschool. Het mag wel in de krant en bij Hart van Nederland. Maar Torarica was niet was, het fitness gedeelte was buiten, dus superwarm. Geen optie voor ons. Toen zijn we naar een andere sportschool gefietst, maar die was dicht. Dus een huisgenoot neemt komende week na haar stage nog even een foldertje met prijzen mee. Dan beslissen we of we daar willen gaan sporten. Ik hoop dat het sporten me gaat helpen om wat slanker terug te komen, dat is toch eigenlijk wel één van mijn doelen. Bruin en slanker terug komen. Ben zeer benieuwd hoe ik het ervan af ga brengen. Maar met de support van de meiden moet het lukken, twee anderen hebben zo’n zelfde ideaal voor ogen.
Na het korte bezoek aan de sportschool zijn we naar huis gegaan en hebben we even wat gedronken. En de hangmat is geïnstalleerd. Maar er moesten ook nog boodschappen gedaan worden, dus met z’n 4-en zijn we op de fiets gestapt en hebben we grote inkopen gedaan. M’n rugtas was helemaal afgeladen en ik had het idee dat m’n fiets zou gaan steigeren, zo zwaar. Maar het was maar een klein stukje, dus dat maakte niet zoveel uit.
Na de boodschappen snel klaargemaakt voor salsadansen. Dat was deze keer weer erg leuk. We gingen veel partnerdansen, er waren drie mannen, waaronder de dansleraar. Dus we hebben wee kunnen oefenen. Leuk!

Al met al voel ik me helemaal thuis hier in Paramaribo.

Morgen (zaterdag 12 feb.) staat onze eerste tour gepland. We gaan dolfijnen spotten, eten bij een echt Surinaams gezin en daarna kaaimannen (kleine krokodillen) kijken. Ben benieuwd, lijkt me erg leuk.

Tot het volgende verslag.

Liefs en knuffel,

Marije