Dag 14

Zaterdag 11 februari.
Vandaag was het de dag van onze eerste tour. Om half 4 zouden we opgehaald worden, dus tot die tijd hadden we voor onszelf. We hadden gehoopt dat de zon zou schijnen, dan konden we lekker in de tuin gaan zitten. Maar helaas was dat niet het  geval. Dus hebben we op het balkonnetje gezeten. Beetje lezen, voor school aan de gang enz.
Om half 4 stond onze taxi dan voor de deur. We waren er allemaal klaar voor; lange broek, sokken, schoenen, helemaal ingesmeerd met muggenspul. Op naar de dolfijnen en kaaimannen (kleine krokodillen)!
De dolfijnentour gingen we met een overdekt bootje doen. Gelukkig maar want het regende een beetje toen we weggingen, maar gelukkig stopte het al vrij snel. De dolfijnen waren echt leuk om te zien, ze kwamen af en toe boven om naar ons te kijken en verdwenen dan weer. Ik heb twee leuke foto’s kunnen maken, zie fotoalbum op deze reislog. Nadat de dolfijnentour klaar was, voeren we met dat zelfde bootje naar een plantage. Daar zouden we gaan eten.
Aangekomen op de plantage moesten we nog wel even weer een stukje verder varen, want ons gastgezin woonde nog iets dieper het binnenland in. Maar dat ging in een klein gammel bootje, naar mijn idee dan. Ik ben niet zo’n held met bootjes, dus ik hoopte heel hard dat het niet zou omslaan. Maar dit ritje van 5 min. is helemaal goed gegaan en we kwamen aan bij ons ‘eetadresje’. Daar hebben we ons weer ingesmeerd, omdat wanneer het donker wordt de muskieten actief worden. Daarna hebben we heerlijke roti (soort pannenkoek gevuld met aardappel, bonen en een sausje) met kip gegeten. Echt overheerlijk. Na het eten mochten we nog even beetje rondlopen in de omgeving, maar we hebben rustig op de stoel gewacht en gezellig gekletst.
Om tien over 7 werden we opgehaald door twee mannen, die gingen met ons mee kaaimannen kijken. Het was al donker dus het begon gelijk al spannend voor mij. We gingen weer in zo’n gammel bootje, hopelijk gaat het goed dacht ik. Ik ging zitten in dat bootje en dacht; is het nou nat hier. Dus ik voelde, wat bleek nou; zat er een megascheur in mijn broek!!! O, dat heb ik weer. Een scheur over m’n hele linkerbil. Gênant, maar gelukkig was het donker en was de rest van de tour overwegend zittend. De meiden lachen natuurlijk helemaal in een deuk toen ik het zei. Mijn eerste broek kan dus al in de prullenbak, beetje balen. 
Goed, we gingen op we naar de kaaimannen. We voeren redelijk hard door het, ja wat was het, kanaaltje ofzo. En op een gegeven moment zag ik een schuine plank op ons afkomen. Ik dacht; hij ziet het niet, hij gaat nog wel erg hard. En voor we het wisten schoven we zo de plank op. Zo, dat was we even schikken. Maar het hoorde erbij, want we moesten daar over een klein bergje heen om in het moeras te komen. De boot werd er overheen getrokken en we konden weer verder.
Daar begon het avontuur. Door de takken en bosjes heen, halve bomen in de boot. Maar uiteindelijk kwamen we op een grote open plek waar de kaaimannen dan moesten zitten. Hij zag er één en voer er op af. Die wilde hij pakken, maar dat lukte niet dus op naar de volgende. Die kreeg hij wel te pakken. Dat beest kreeg een soort van strop om zijn nek, zodat de man hem eruit kon trekken. Wil spartelend aan het draad dacht ik; oké dit wordt nu toch wel serieus. Ik vond het nog niet echt leuk.
De kaaiman kwam aan boord en kreeg een elastiekje om z’n bek, zodat hij niet kon bijten. Het meisje vlak bij de bestuurder van de boot mocht hem vasthouden, zodat we naar de anderen konden varen. We waren namelijk met twee boten.
Daar aangekomen bleek dat zij ook al een kaaiman hadden gevangen. De kaaiman in onze boot ging van de ene naar de andere persoon en ik ging eerst maar eens kijken. Toen voorzichtig voelen en ik wist dat ik hem niet wilde vasthouden. Jennieke wilde ook eerst niet, maar die deed het uiteindelijk toch. En toen wilde ik toch niet als enige achter blijven, bang dat ik er spijt van zou krijgen. Dus ook ik heb een kaaiman vastgehouden! Snel twee foto’s laten maken en toen weer aan een ander gegeven. Toen was ik er wel klaar mee, maar vond het nog wel leuk om ernaar te kijken.
Na nog een paar keer zo’n beest gevangen te hebben begonnen we weer aan de rit terug naar het begin. Daar stapten we weer over op de overdekte boot en we voeren terug naar de stad. We werden weer thuis afgezet en konden terugkijken op een geslaagde trip.
Thuis nog gezellig foto’s gekeken en spelletjes gedaan en om half 2 was het dan toch echt tijd om te gaan slapen.

Liefs,
Marije