Dag 17 & 18

16 februari 2012 - Paramaribo, Suriname

Dinsdag 14 februari
Vandaag weer een stagedagje gehad. We zouden vandaag een foto maken van de kinderen en een fotolijst gaan knutselen. De foto is niets geworden, omdat de batterij van de camera leeg was. Dat wordt dan maar woensdag. Als dat tenminste gaat lukken, want dan draaien we een vroege dienst. Woensdagochtend hebben we namelijk om half 9 een gesprek met onze stagebegeleidster. We beginnen dan om 7 uur. Mooi op tijd.
Het knutselen verliep redelijk goed. De helft van de kinderen  was boven omdat ze straf hadden, we hadden echter geen idee waarom. Maar dat gaf ons mooi de gelegenheid om rustig te knutselen met de andere kinderen. Tijdens het knutselen zeiden we tegen de kinderen dat ze niet zomaar iets mochten pakken (schaar, lijm, papier). Dat moesten ze vragen, en dat ging nog goed ook. Sommige hadden wel wat extra hulp daarbij nodig, door het elke keer weer even te noemen. Maar dat hebben kinderen in Nederland ook wel, ze wilden gewoon graag iets doen. Dat denk ik ten minste. De fotolijst is leuk geworden en we moeten alleen nog de foto maken en erin plakken.
Vandaag hebben we ook gesport, pfff wat was dat afzien zeg. We deden BBB-training (benen, billen, buik). Nou, ik die niet gewend is om te sporten dacht dat ik niet meer kon lopen. Na tien minuten zweette ik al dubbel zoveel als na een uurtje zumba dansen. Maar uiteindelijk ,na een uur, vond ik het toch wel lekker. Ik had wel degelijk het idee dat ik wat gedaan had. M’n spieren voelde ik wel goed en ik ben bang morgenochtend nog beter. Maar dat zie ik dan wel weer.
Eerst nog maar een lesje salsa volgen.

Woensdag 15 februari
Zo, ik voelde m’n spier goed toen ik opstond vanochtend. Heb goed gesport dinsdagavond.
Vandaag zijn we om 7 uur begonnen op stage. We zouden namelijk om half 9 een stagegesprek hebben en zo konden we ook gelijk zien hoe een ochtenddienst werkt. Om kwart voor 8 gingen we de kinderen wegbrengen en wij liepen met twee kinderen mee. Die moesten een andere ingang hebben van de school. Eerst brachten we een meisje van 4 weg naar de kleuterklas. Daarna een jongen van 7-8 jaar. En aangezien we nog graag een keer op school wilden meelopen, gingen we dat bij zijn juf maar vragen. Nou, dat was geen probleem. We waren van harte welkom, hele leuke juf. We moesten maar een briefje aan het jongetje meegeven, zodat zij wist wanneer we zouden komen. Dus volgende week gaan we een keer een dagje (nou eigenlijk ochtend, school is hier maar tot één uur) meelopen. Ben zeer benieuwd hoe dat gaat, lijkt me leuk om mee te maken.
Dan ons gesprek met stagebegeleidster en directeur. Ten eerste is onze afspraak om één uur te beginnen en de ochtend thuis aan school werken van de baan. De directeur had liever dat we dan bij het Parelhuis aan school gingen werken, er is immers een computer voor ons. Wij vinden dit wel een beetje jammer, aangezien we thuis beter aan school kunnen werken. We moeten nu ook een laptop meenemen, omdat er maar voor één persoon voorzieningen zijn om schoolwerk te doen. En met een laptop over straat is nou niet echt een fijn idee, maar we zullen zien hoe het gaat. Wie weet kunnen we daar toch wel beter werken.
Ten tweede moeten we om het weekend een heel weekend werken. Toen we thuis kwamen beseften we eigenlijk pas wat dat voor ons betekend. Het hele huis is namelijk in het weekend vrij en dat zijn de uitgelegen momenten om tripjes te doen met z’n allen. We gaan dus ook morgen (donderdag) even in gesprek met de directeur. De reden van de weekenddiensten is namelijk dat ze elk dag stagiaires willen hebben, en dat wordt dan afgewisseld met twee andere stagiaires. Maar we zijn boventallig, dus ze mogen niet op ons rekenen. We zijn als extra kracht en niet als personeel wat je elk moment kan inzetten. Misschien dat we daarvoor een oplossing kunnen bedenken, want om het weekend zien we eigenlijk niet zo zitten. Stagedagen zijn vanuit school ook maandag t/m donderdag en vrijdag is schooldag. We zullen zien wat we ervan kunnen maken met de directeur.
We zijn ook nog even op bezoek geweest bij een meisje in het ziekenhuis. Één van de kinderen ligt namelijk sinds zaterdag (nu 5 dagen) in het ziekenhuis. Ze had hoge koorts en kreeg ook lichaamspijnen. Het ziekenhuis had gebeld dat ze door de schone kleren heen waren. Blijkbaar komt er dus ook niemand op bezoek. Ons werd gevraagd of we de schone kleren even wilden brengen. Natuurlijk wilden wij dat wel, het ziekenhuis is niet zo ver bij ons huis vandaan, dus dan konden we zo even door fietsen. We zijn niet lang gebleven, het meisje was televisie aan het kijken. Ze leek ook niet echt geïnteresseerd in ons als bezoek. En daarbij wist ik zelf ook niet zo goed wat ik met haar kon doen. Speelruimte was er niet echt, alleen twee plastic huisjes met glijbanen waar ze al te groot voor was en een televisie. We hebben dus even kort met haar gepraat, haar kleren in haar kastje gelegd en zijn weer gegaan.

Vanavond hebben we een lesje zumba gevolgd. Dat vond ik wel leuk, weer wat anders dan zumba in Nederland. Het gaat er hier wel wat fanatieker aan toen dan bij ons in Vierhouten, maar dat vond ik juist wel leuk. Ik kende niet alle pasjes, alle dansjes waren namelijk nieuw, maar ik deed gewoon alsof ik het wist. En soms deed ik maar gewoon wat, maar goed wat wil je ook als je er voor de eerste keer bent. Deze keer sportte ik in sportbroek, die ik vanmiddag nog even snel heb gekocht. Was er niet op voorbereid (vanuit Nederland) dat ik zou gaan sporten. Maar nu ben ik er helemaal klaar voor om twee keer in de wee te gaan sporten. Ergens ben ik wel trots op mezelf, twee keer per week. Pff,,, in Nederland vond ik één keer soms al teveel. Hopelijk kan ik dit ritme in Nederland vasthouden, met support van m’n moeder. Dat zou toch wel erg fijn zijn, beetje sportiviteit kweken kan nooit kwaad.
Na sport hebben we heerlijke roti- kip, aardappel, groente gehaald. Verrukkelijk gegeten.

Goed, ik ga zo even douchen en dan nog even GTST kijken. Morgenochtend om 10 uur moeten we weer op stage verschijnen.

Oja, voorlopig even geen foto's van mij. Kwam er namelijk dinsdagavond achter dat ik de oplader van m'n camera vergeten ben. Dom dom!!! Echt weer iets voor mij om dat te vergeten. Wel op het lijstje zetten en ook wel zien staan, maar gewoon vergeten om in de koffer te stoppen. Dus nu wordt er morgen in Nederland een pakketje voor mij gemaakt en komt de lader, hopelijk snel, deze kant op. Dan kan ik weer foto's maken en uploaden. Tussendoor zal ik misschien nog foto's met m'n mobiel maken, maar die heb ik niet altijd bij me. Dus excuses, ik kan het even niet visualiseren. Hopelijk zijn de verhalen sprekend genoeg en kunnen jullie je er een kleine voorstelling bij maken.

Liefs,

Marije

2 Reacties

  1. Jacqueline:
    16 februari 2012
    Leuke verhalen om te lezen. Laatst hadden we shoarma over rar ra hoe kan dat.


    Evert
  2. Aliesieben:
    16 februari 2012
    Wat dat sporten betreft: we zien je zweten en leven dan zo mee dat er bijna al een stroompje waterover onze ruggen loopt. Hoeveel kinderen zijn er in je huis? Waarschijnlijk zijn de kinderen totaal geen aandacht gewend en je vraagt je af hoe ze later kunnen functioneren of gaan ze er van uit dat deze kinderen niet lang leven??