Dag 24

Maandag 21 februari
Vandaag was poging twee om ons visum verder te regelen. We zijn om half 7 opgestaan en om 7 uur wilden we vertrekken. Tot overmaat van ramp regende het pijpenstelen, dus wilden we niet gaan fietsen. We hebben dus maar een taxi gebeld en hebben ons naar de busjes laten rijden. Vanaf het centrum gingen we verder met de bus. Aangekomen bij het visumkantoor moesten we weer een nummertje trekken, 42. Pff,, dat ging dus nog wel even duren. Maar 15 min. later kwam de vrouw van gisteren naar ons toe, ze had met ons een afspraak gemaakt dat we er voor 8-en moesten zijn. Zij heeft ons toen geholpen om iets eerder in kantoortje twee te belanden. Daar kreeg ik nummer 4. Dat voelt heel wat beter dan nummer 35. We dachten; dan is het nu zo gebeurd. Solange had nummer 5 en Jennieke 8. Maar ook dit duurde weer heel lang. Toen ik eindelijk, na ongeveer 45 min. aan de beurt was, duurde het weer heel lang. Ik moest eerst nog weer een nieuw formulier invullen, waar ik niets van snapte. Dus ik vroeg de meiden hoe ik dat in moest vullen, maar zij hadden ook geen idee. Dus ik vulde maar wat in en ging weer terug naar die vrouw. Ik had het natuurlijk verkeerd ingevuld en zonder pardon werd één van de formulieren verkreukeld en ik moest maar een nieuwe invullen. Wat een gedoe zeg, ik kreeg er echt een punthoofd van. Naast mij stonden en man en vrouw die zeiden dat ik geduld moest hebben hier. Ik zei dat ik dat wel wist, maar dat nog wel moeilijk vond. Nadat ik het formulier voor de tweede keer had ingevuld was het goed. Toen ging ze de rest van de papieren bekijken. En ik moest mijn pasfoto’s inleveren. Ze keek ernaar en vroeg iemand anders of ze goed waren. Of ze goed zijn??!!! Wat ga je me nou flikken dacht ik. Dit zijn officiële pasfoto’s gemaakt in Nederland hoor. Ik heb er niets van gezegd, maar toen ze er ook nog een andere vrouw bij haalde die heel moeilijk keek, heb ik m’n andere pasfoto’s maar gepakt. Gelukkig had ik verschillende bij me. Dus ik zei; zijn deze beter. Daar moesten ze weer nog even goed naar kijken, maar uiteindelijk waren die toch wel beter. Man, man, wat een gedoe! Na mij moesten de andere meiden natuurlijk nog.
Uiteindelijk konden we ruim twee uur later terug naar huis. We hebben weer even lekker op een terrasje gezeten, wel met regen helaas. Maar we hebben genoten van een heerlijke soort van sorbet. Daarna richting huis gegaan en weer een plensbui op onze kop gehad. Naja, we lachen er maar om. Je kan er toch niets anders van maken.
Vanmiddag ga ik nog even wat voor school doen en verder lekker niksen, genieten van mijn vrije middag.
En dan vanavond nog weer een lesje salsa volgen.

Liefs,
Marije