Dag 49 & 50

Ik zal eerst even vertellen waarom ik een tijdje niet van me heb laten horen, voor de mensen die mijn mail niet hebben gehad. Ik kreeg op stage te horen dat ze vervelende ervaringen met stagiaires hebben gehad, voor 3-4 jaar geleden. Wij zijn in die jaren weer de eerste stagiaires op onze stageplaats. Er werden namelijk foto’s en verhalen geplaatst waarin niet zo positief over het kindertehuis werd gepraat. Daarom heb ik besloten om geen verhalen over stage op internet te zetten. Ik maak nu van elke week een verslag en stuur dat via de mail naar Nederland. Mocht je geïnteresseerd zijn in die verhalen en je hebt nog geen mail van mij gehad, laat het dan even weten via een mailtje of een berichtje op de site. Dan stuur ik de stageverslagen via de mail.
En dan nu de belevenissen van het weekend.

Zaterdag 17 maart
Vandaag begon dan onze eigen georganiseerde trip naar Brownsberg. ’s Ochtends om 9 uur hebben drie meiden de auto opgehaald en ik heb hier nog wat spullen ingepakt. Rond een uurtje of 10 vertrokken we dan in onze jeep, zie foto’s. Ik wilde niet rijden, omdat het me toch wel een beetje eng leek, maar gelukkig was er één huisgenootje dat het wel zag zitten om te gaan rijden. We loodsten onszelf Paramaribo uit en al snel zaten we op de ‘highway’. Onderweg zijn we nog even gestopt bij een warenhuis om water te kopen, aangezien het water op Brownsberg niet drinkbaar is. Na een rit van ongeveer 2 uur kwamen we aan bij het begin van de berg. Het bordje Brownsberg met daarop 13 km te gaan gaf ons aan dat we nog steeds goed reden. Daar hebben we even de benen gestrekt en een broodje gegeten. En toen begon de echte tocht naar boven. Over een weg met ontzettend veel gaten en grote kuilen, met water, reden we naar boven. Het begin leek ons nog wel mee te vallen, maar toen we het bordje 9,5 km passeerden werd het anders. We reden het bos in en daar begon het echte werk. Steile weg naar boven, met soms aan één kant een zichtbaar ravijn. Dat was soms best wel spannend. Vooral wanneer de auto dan steeds langzamer ging rijden. Maar net op het punt dat je denk; oeps, gaan we nog wel vooruit, hadden de banden weer grip en konden we weer verder rijden. Het was een heel avontuur om de berg op te rijden.
Eenmaal aangekomen, ongeveer half 2, werden we naar ons huisje gebracht. We hadden een huisje gehuurd voor 8-10 personen, dus het was lekker ruim. Een mooi, degelijk huisje, met balkon. En een prachtig uitzicht. Jammer genoeg was het mistig, dus konden we nog niet zo ver kijken. We hebben even een boterhammetje en soep gegeten en toen gingen we een boswandeling maken. We hadden een gids gehuurd en die zou ons meenemen naar de waterval Irene. Het omlaag lopen was soms nog wel eens lastig. Het had namelijk al twee dagen geregend, waardoor de grond op sommige plekken wat drassig en modderig was. Dat heeft als resultaat gehad dat ik één keer onderuit ben gegaan. Daar zat ik dan, maar kon gelukkig gewoon weer verder lopen. De waterval was prachtig om te zien en ook nog eens lekker verfrissend, na zo’n tocht door het bos. Maar het ergste moest voor mij nog komen, weer terug omhoog. Mijn conditie is niet al te best en is dan misschien wel iets beter geworden omdat ik hier best veel sport, maar omhoog was een hele klus. Na een pittige tocht kwamen we weer boven en daar had ik wel een koud drankje verdiend vond ik zelf. Daar dachten de anderen ook zo over, dus hebben we even wat gedronken.
Na het douchen, koude douche trouwens, hebben we wat gegeten. ’s Avonds nog even wat gedronken in het restaurantje op de berg en daarna lekker gaan slapen.

Zondag 18 maart
Vandaag redelijk vroeg op gestaan, omdat we op de terugweg nog naar Stone eiland wilden gaan om daar te zwemmen. We gingen even zeggen dat we weg gingen en gelijk even vragen of we de auto in de goede stand hadden staan, vanwege de 4 wiel aandrijving. Komt die man even kijken en zegt ons dat we een lekke band hebben. Balen! Gelukkig hebben ze ons daar goed geholpen en hebben ze ons band verwisseld. Daarna konden we dan met vier opgepompte banden en met 4 wiel aandrijving onze tocht naar beneden beginnen. Dat was nog weer wat enger dan omhoog. Het had ook die nacht weer geregend, dus was het wederom drassig. En dat merkten we ook in de auto. Af en toe gleed ie wat weg, en soms ook richting het ravijn. Nou, dan kneep ik m wel even hoor. Maar we zijn heelhuids beneden gekomen.
Stone eiland was ook leuk om geweest te zijn. We hebben daar lekker gezwommen en genoten van het mooie uitzicht. En rond een uurtje of 3 zijn we weer naar huis gegaan.
Onderweg nog roti gehaald, zodat we thuis niet meer hoefde te koken. Ik kan weer terug kijken op een geslaagd weekend.

Liefs,
Marije