Dag 9

Maandag 6 februari
Vandaag was dan mijn eerste stagedag. Om half 8 werd ik wakker en moest ik, zoals elke ochtend, ontzettend nodig naar de wc. Dat heb ik dus maar gedaan en daarna kon ik natuurlijk niet meer slapen. Dus ik heb twee meiden uitgezwaaid die al naar stage gingen. Daarna heb ik me maar op het balkon gesetteld en ben een tijdschriftje gaan lezen. Om half 9 heb ik ontbeten en me klaargemaakt voor stage.
Half 10 zijn Jennieke en ik dan op de fiets gestapt om naar stage te gaan. We hadden de route zondag al gefietst, dus we hebben het in één keer kunnen vinden. Eenmaal op stage aangekomen wisten we helemaal niet wat er van ons verwacht werd. Dus we zeiden dat we stagiaires waren die vandaag gingen beginnen. Ja, dat wist de vrouw die we tegenkwamen wel. We zijn toen maar gaan zitten en mochten het logboek een beetje doorlezen. Zo zouden we te weten komen wat er zich de afgelopen dagen had afgespeeld in het Parelhuis. We werden er echter niet veel wijzer van, omdat we de kinderen nog niet kenden. Die zitten namelijk van 8-13 op school.
Nadat we een tijdje hadden gezeten, zonder iets te doen, kwamen er twee kinderen terug van school. Hun juf had vergaderingen dus zij waren eerder vrij. Ze kwamen een beetje schuchter binnen, toen ze ons zagen zitten. Het is hier de gewoonte dat de kinderen bij terugkomst uit school, zich gelijk gaan omkleden. Ze hebben namelijk een uniform aan. Dus de meiden gingen ook naar boven. Wij bleven gewoon zitten en deden nog steeds niets. Na 5 min. zei één van de begeleidsters dat we wel even boven mochten gaan kijken. Dan konden we gelijk contact met de meisjes maken. Zo gezegd, zo gedaan. Eenmaal boven kwam er al snel een jongetje boven. Hij was ziek dus was niet naar school. En hij had een kadootje voor één van de meisjes bij zich, zij was namelijk jarig. Ze kreeg een barbiepop en wilde daar natuurlijk meteen mee spelen. Dus Jennieke en ik hebben een half uur met die meiden en de pop gespeeld, wel gezellig. We vroegen ze soms wat, maar kregen dan een kort antwoord terug.
Daarna zijn we weer naar beneden gegaan en gingen maar weer zitten. We wisten echt niet wat we moesten/konden doen. Er werd ons ook niets verteld of gevraagd. We hadden al wel gehoord dat we initiatief zouden moeten tonen, maar dat ze ons niets vertelden had ik niet helemaal zo verwacht. En ik ben nou niet de juiste persoon als het gaat om initiatieven nemen, zo in het begin. Tenminste niet op mensen afstappen en vragen stellen, dat is iets wat ik nog moet ontwikkelen in deze 5 maanden. En daar is deze omgeving uitermate geschikt voor, hier vertellen ze je dus niets en hier moet je echt zelf contact maken en achter dingen komen.
Afijn, we hebben nog tot half 2 ‘niets’ gedaan. Beetje spelen met de meiden en voorgelezen. Nou ja voorlezen, tegen de tijd dat ik halverwege de bladzijde was, werd er alweer omgeslagen. Ging ze blijkbaar niet snel genoeg? En dat terwijl ik toch snel praat/lees. De plaatjes waren leuker en dus vertelde ik maar kort iets bij de plaatjes, dat was al genoeg.
Om 13 uur kwamen de andere kinderen uit school. Ik zag ze wel even gek opkijken dat wij er zaten, maar als snel kwamen er een paar naar ons toe die zich netjes voorstelden. De kinderen zijn netter dan de begeleiders vind ik. Ze gingen zich allemaal omkleden en toen kwam het eten. We hadden inmiddels de tafel al leeggehaald en bekers met limonade ingeschonken. Het was eigenlijk geen limonade maar zoete troep met prik, Fernandez, beetje vergelijkbaar met de Gazeuze uit Nederland. Goed, het eten kwam op tafel en een jongetje zei tegen mij; Tante, u moet daar zitten. Ja, we worden hier als begeleiders tante genoemd, wel beetje apart, maar daar raak je snel aan gewend. Dus ik ging van tafel af, weggestuurd door een kind van 12,,, hm,,, En Jennieke en ik wisten ook niet of we mee konden eten of niet, maar dat kregen we snel door. Er werd gevraagd of wij ook eten wilden, ja tuurlijk willen wij dat. Dus wij ons bord in de keuken volscheppen en daarna tussen de kinderen gaan zitten. Tijdens het eten werd er niet gepraat, bleek dat het ook niet toegestaan was. Ik hoorde één van de begeleiders zeggen; ‘Wie praat daar?’. Hm, dacht ik toen; je mag dus niet praten. Mijn plan om de kinderen te vragen of ze het lekker vonden ging dus ook maar niet door. Het eten was overigens wel lekker, nasi met kip. Ik moet hier wel aan de kip wennen, ze eten hier voornamelijk kippenpootjes. En ik ben alleen maar kipfilet gewend. Maar als ik niet te dicht bij het bot kom, is het goed te doen. Maar zo’n ding afkluiven heb ik me nog maar niet aan gewaagd. En vooral op stage wil ik graag netjes eten.
Nou, het eten was op en dan gaan de kinderen verplicht ‘rusten’.  De kinderen die een taak hebben, moeten dat eerst nog doen. Zo stonden er 3 kinderen tussen de 7-10 jaar af te wassen en af te drogen. En een jongen van 11 was de vloer aan het vegen. En ondertussen zaten de tantes, ja ook wij, maar lekker op hun luie kont toe te kijken. Ik wist niet wat ik ervan moest denken, ik vond het wel een beetje zielig. Maar ik durfde ook niet te vragen of ik mocht helpen. Dus ik het liet het maar voor wat het was. Daarna gingen ook deze kinderen rusten en was het weer erg rustig in huis.
We zagen uit naar half 3, wat voor ons al een eeuwigheid leek te duren. Om half 3 kregen de kinderen namelijk huiswerkbegeleiding. Dan zou er eindelijk wat gebeuren in die tent. Dus toen wij de kinderen met hun rugzak naar buiten zagen lopen, gingen wij er maar achteraan. We kwamen in een klein lokaaltje, ik vroeg de juf of we mochten kijken en dat was geen probleem. De begeleiding stelde eigenlijk weinig voor, maar het niveau van de kinderen. Pff dat viel wel even tegen. Ze leerden aftreksommen te maken. Iets wat ze bij ons geloof ik in groep 4 al leren? En die kinderen waren 9-11 jaar en konden nog niet eens uit hun hoofd zeggen wat 9+4 was. Ze moesten daarvoor doortellen vanaf 9, op hun vingers wel te verstaan. Maar goed, er was ons al verteld dat het niveau laag ligt hier. Daarna moesten ze nog wat zinnen overschrijven en het laatste woorden invullen. Een voorbeeld; ‘Op een fiets kun je …’, ‘Met knikkers kun je …’. En dan schrijven ze speelen en loopen. Dus het niveau is idd redelijk laag. Maar dat kunnen we de kinderen niet afrekenen en dat doe ik ook absoluut niet! Maar het valt me wel gewoon op. Is het onderwijs hier dan zo slecht? Als ik de mogelijkheid krijg, wil ik nog wel een keer op een school kijken hier, hoe dat in z’n werk gaat. En na dat schrijven, moesten ze lezen. Toen kwam die lerares naar mij toe en vroeg of wij hier veel waren. Ik zeg dat ligt eraan, ik dacht namelijk dat ze bedoelde of wij vaak bij huiswerkbegeleiding waren. Dus ik zei; Wat dan? Ze wilde ons vragen of wij twee meisjes wilden gaan helpen met lezen. Lezen kunnen ze hier helemaal niet, vinden ze ook echt vreselijk om te doen. Nou, wij willen die meisjes wel helpen, elke dag twee bladzijden lezen en daarna vragen wat ze nou gelezen hebben. Dat is prima te doen en daarbij hebben we dan ook iets wat we kunnen doen. Leuk dus. Gelijk daarna gingen we met de meiden aan de gang, ieder één. Jennieke en ik. Het meisje dat ik had las nog best wel goed vond ik. Ze had dan wel een boekje van niveau eind groep 3 (nederlands gezien dan). Maar het lezen ging haar goed af. En ze kon ook navertellen wat ze gelezen had. Morgen wil ik dan beginnen om te kijken of ze ook begrijpt wat ze leest, woorden uitleggen enzo. Oja, om aan te geven dat ze lezen vreselijk vinden; beide meiden zeiden gelijk; dat boek is te moeilijk, dat kan ik niet. Gelijk proberen eronder uit te komen, maar dat gaat natuurlijk niet lukken. En ‘mijn’ meisje zei toen we begonnen; hoeveel bladzijden moet ik lezen. Nou ik vond 3 best schappelijk, het waren echt hele korte bladzijden. Daar was ze het wel mee eens.
Na deze supersnelle begeleiding gingen de kinderen buiten spelen. Dus wij gingen ook maar met ze spelen. En toen kwamen de kinderen meer naar ons toe. Toen werd het al een stuk leuker. De kinderen hebben een hoop van onze dag goed gemaakt, wat zijn ze cute! Vooral de kleintjes van 4-5 jaar, heerlijk die schetige meisjes. En ze vonden het maar al te leuk dat wij met ze gingen spelen. Heb een spelletje vissen met een meisje van 4 gedaan, heerlijk.
En zo hebben we de middag tot een uur of 5 doorgebracht. We waren er toen eigenlijk wel klaar mee, maar onze dienst duurde officieel tot 6 uur. Dus ik ging vragen of we nog wat konden doen. Maar dat was niet het geval. De kinderen waren bezig met baden (douchen) en ze deden dat allemaal zelf. Dus ik vroeg vol ongeloof; ook deze kleine meid (4 jaar)? Ja zij doet het ook zelf. Eén van de tantes zit bij de deur om in de gaten te houden of ze zichzelf wel goed en overal wassen. Maar toen ik even later weer keek, zat ze de krant te lezen. Ik vroeg me toen sterk af hoe ze dat in de gaten wilde houden, had ze misschien gaten in haar krant geknipt ofzo. Beetje vreemd. Maar goed, we durfden ook niet te vragen of we mochten gaan. En net toen ik alle moed verzamelt had om dat te vragen, kwamen ze met een opdracht. Of we de schriftjes van de kinderen wilden schrijven. Wat we van de kinderen gezien hadden en wat ze gedaan hadden vandaag. Nou dat wilden we wel, en daar zijn we de laatste drie kwartier nog mee bezig geweest. 
Weer op de fiets naar huis en thuis de verhalen van elkaar horen over stage. Weer beetje warm gegeten en de gesmeerde boterhammen, die we voor de zekerheid toch maar mee hadden genomen. En nu ik dit verslag typ, proberen we tussendoor steeds een stukje GTST te kijken.
Morgen weer een dag, ben benieuwd wat die ons brengt. Oja, woensdagmiddag mogen we mee naar de tandarts. Ook zoiets, de kinderen gaan wel naar de tandarts, maar ze hebben bijna allemaal een paar rotte tanden of iets dergelijks. Ben dus benieuwd wat voor tandarts het is en wat hij doet bij de kinderen. Daar zal ik jullie natuurlijk ook wel weer over vertellen.
Het is inmiddels een erg lang verslag geworden, hopelijk hebben jullie nog de puf gehad om het te lezen.

Liefs,